بحران در شعر معاصر در دهه نود
با تحلیل و بررسی کتابهای ارائه شده از سوی شاعران جوان در این دهه میتوان به این نکته مهم دست یافت که شعر معاصر در دهه 90 در پارهای مواقع دچار نوعی ابتذال گرایی یا اروتیسم فرهنگی به معنی ولنگاری در ادبیات شده که همین امر سبب ارائه اشعار سُست، بی محتوا، غیر متعهد و سطحی شده است.
از دلایل پدیدآیی این بحران میتوان به شرایط فرهنگی جامعه و گرایش به فرهنگ غربی 2 ـ نبود آرمان گرایی در بین شاعران جوانان 3 ـ دوری جستن از ناسیونالیسم ایرانی و...
قابلتوجه تزریق این تفکر شعری در طی این سالها از سوی برخی شاعران جوان منجر به گُسست فرهنگی و عدم ارتباط مردم با جامعه ادبی شده کما اینکه امروز حجم کثیری از مردم ایران کمتر شعر میخوانند و آمارها از تزلزل اجتماعی جایگاه شاعران در میان توده مردم خبر میدهند هر چند که این معضل یک پدیده زود گذر بوده و بدون شک ظرف چند سال آینده دوباره ادبیات به وسیله بازگشت به گذشته خویش و یا گرایش به اصالت خویش و پیدا کردن زبان تازه خود را ترمیم میکند کما اینکه در طی این سالها شاهد بودهایم که موجهای زودگذری در جریان ادبیات معاصر حضور یافتند نتوانستند به علت نداشتن چارچوب شعری و ساختاری و تفکری موفقیتی برای شاعران ارائه شده از سوی آنها بیاورند و از ذهن مخاطبان شعری حذف شدند
وبلاگ خورشید اندیمشک...
ما را در سایت وبلاگ خورشید اندیمشک دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : khorshidandimshko بازدید : 171 تاريخ : جمعه 13 بهمن 1396 ساعت: 6:12